بررسی اثر ضد تشنجی تیموکینون، ماده موثره سیاهدانه (nigella sativa l.) در موش

در این مطالعه، اثرات ضد تشنجی تیموکینون، ماده موثره موجود در دانه های گیاه سیاهدانه (nigella sativa l.) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از دو روش آزمون تشنجی پنتیلن تترازول و الکتروشوک به ترتیب به عنوان مدل های تجربی ایجاد صرع کوچک و بزرگ در موش استفاده شد. در آزمون پنتیلن تترازول، تزریق داخل صفاقی تیموکینون با دوزهای 40 و 80 میلی گرم بر کیلوگرم موجب افزایش زمان شروع و کاهش مدت تشنج کلونیک گردید. درصد محافظت از مرگ و میر با دوزهای مذکور به ترتیب 4/71 و 100 درصد به دست آمد. در آزمون الکتروشوک این ماده نتوانست مدت زمان تشنج را کاهش دهد ولی باعث محافظت کامل در برابر مرگ و میر شد. در آزمون پنتیلن تترازول، فلومازنیل (mg/kg, i.p. 10) باعث مهار طولانی کردن زمان شروع تشنج شد ولی قادر به مهار کاهش مدت زمان تشنج کلونیک نبود. در آزمون پنتیلن تترازول، ed50 دیازپام (44/1-89/0 :cl 95%) mg/kg 13/1 به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تیموکینون می تواند در صرع کوچک کارایی داشته باشد. این اثر احتمالاً قسمتی از طریق گیرنده های بنزودیازپینی صورت می گیرد.